ساعت 3 شب بود که صدای تلفن , پسری را از خواب بیدار کرد...پشت خط مادرش بود..... پسر با عصبانیت گفت: چرا این وقت شب مرا از خواب بیدار کردی؟؟؟؟؟؟ مادر گفت:25 سال قبل در همین موقع شب تو مرا از خواب بیدار کردی..... فقط خواستم بگویم تولدت مبارک پسرم..... پسر از اینکه دل مادرش را شکسته بود تا صبح خوابش نبرد.....صبح سراغ مادرش رفت.....وقتی داخل خانه شد مادرش را پشت میز تلفن با شمع نیمه سوخته یافت..... ولی مادر دیگر در این دنیا نبود .
سلام. این هم شد مطلب اول صبح شنبه گذاشتی؟ خوب آدم قلبش می گیره دیگه. من الان ایقدر غمم شد.
به جای غصه خوردن یه کاری واسه مادرت بکن قبل از اینکه دیر بشه
سلام. وااای خیلی قشنگ بود. اجازه دارم این داستان رو توی وبلاگم بگذارم؟ راستی من لینکت کردم. اگر خواستی من رو بلینکی، با نام "زندگی شیرین" لینک کن. ممنون. باز هم سر می‌زنم.
فردا داره میره مکه. با این سن هرچی هم میگیم خطرناکه نرو میگه میخواهم برم. دارم تو زندگی به جور پوچیه خاص میرسم. انگار ما فقط بازیگر هستیم و صحنه ها از قبل طراحی شده . مرگ و زندگی و این همه خوش شانسی و آدمهایی که باهاشون برخورد می کنم انگار حاصل یه سناریوی از قبل طراحی شده اند و من فقط در موقعیتهای مختلف تصمیم می گیرم. و تنها توان من در زندگی همین فکر کردن و تصمیم گرفتنه. تصمیمی که گاهی برای خوشایند دیگران می گیریم که این نهایت فلاکته و بدون توجه به اون بارها و بارها تکرار می کنیم.(این آخر ضمیر رو به جای خودم به همه تعمیم دادم که دردش رو کمتر احساس کنم.)
چه قدر خوبه آدم گاهی احساس کنه حرفش رو به یه نفر گفت که میفهمه و در ضمن نمی شناسه و او هم آدم رو نمی شناسه
خیلی دوست دارم یه جوری دلداریت بدم ولی نمی دونم چی بگم
فقط می گم بهتره به خداوند اطیمینان داشته باشی توصیه می کنم داستان طناب را بخوانی(توی همین وبلاگ)
ضمنا التماس دعا داریم